Στις 9 Ιουνίου και σε κοινό τους άρθρο που δημοσιεύεται στην “Καθημερινή” με τίτλο “Για μία ενωμένη, ανθεκτική, κυρίαρχη Ευρώπη”, οι Ζοσέπ Μπορέλ (Ύπατος Εκπρόσωπος της Ε.Ε. για την Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφαλείας) και Τιερί Μπρετόν (αρμόδιος Επίτροπος για την Εσωτερική Αγορά) αναφέρουν την ανάγκη “για μία ενωμένη, ανθεκτική, κυρίαρχη Ευρώπη”. Σε αυτό […]

Πέρασε σχεδόν μία εβδομάδα από τη δολοφονία του George Floyd. Στο διάστημα που έχει μεσολαβήσει εξελίσσεται ένας ακήρυχτος εμφύλιος πόλεμος που υποδαυλίζει ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Και μία διακηρυγμένη αγανάκτηση ενός κινήματος που αναπτύσσεται πλέον όχι μόνο σε επίπεδο Η.Π.Α., αλλά αποκτά και διεθνείς διαστάσεις. Διεθνείς οργανισμοί, εκλεγμένοι ηγέτες, φορείς της κοινωνίας των

Σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε μία ακόμη μία άσκηση συμβιβασμού στο εσωτερικό της Ε.Ε. εξήγγειλε πρόταση χρηματοδότησης του Ταμείου Ανάκαμψης για τις χώρες που επλήγησαν από την πανδημία του κορωνοιού συνολικού ύψους 750 δις ευρώ. Την μερίδα του λέοντος αναμένεται να έχουν οι ευρωπαϊκές χώρες που επλήγησαν περισσότερο, εν προκειμένω η Ισπανία και η Ιταλία,

Η πανδημική κρίση επαναπροσδιορίζει τις βεβαιότητες, αυξάνει τις αμφιβολίες και κλονίζει τις σταθερές. Μια από αυτές αφορά τον κόσμο της εργασίας, τομέας όπου αναμένεται να συμβούν κοσμογονικές αλλαγές. Υπάρχουν δύο δρόμοι: Να τις αφήσουμε απλά να συμβούν και έπειτα να παρέμβουμε ως οργανωμένες κοινωνίες. Ή να προσπαθήσουμε να τις ερμηνεύσουμε, να τις τιθασεύσουμε και γιατί

Τις τελευταίες ημέρες ακούμε κα διαβάζουμε για την αναγκαιότητα σύναψης ενός “νέου κοινωνικού συμβολαίου” (με το λαό). Όταν ο Ζαν Ζακ Ρουσώ έγραφε το κοινωνικό συμβόλαιο το 1762, το ερώτημα που τον απασχολούσε ήταν ότι ο άνθρωπος, ενώ ήταν ελεύθερος, ήταν δεμένος με αλυσίδες. Ο ίδιος ο Ελβετός διανοούμενος αντιλαμβανόταν το κράτος ως δημιούργημα των

Η διαφάνεια και η αξιοκρατία συνιστούν βασικούς πυλώνες της δημοκρατίας, ισχυροποιούν τους δημοκρατικούς θεσμούς, ανακτούν τη σχέση εμπιστοσύνης κράτους/πολίτη, ενισχύουν το κράτος δικαίου. Κυρίαρχη πληγή στη μεταπολιτευτική δημοκρατία της Ελλάδας ήταν/είναι ο πελατειακός τρόπος λειτουργίας, ο οποίος σε συνδυασμό με την κακοδιαχείριση οδήγησε, άμεσα & έμμεσα, στη χρεοκοπία της χώρας το 2009. Το 2009, το

Στις 18/3, ένας αγαπημένος μου φίλος είχε γράψει ότι ”ο Τσιόδρας δείχνει σοβαρός και συγκροτημένος άνθρωπος. Με μια γνήσια αγωνία για την εξέλιξη του φαινομένου. Έχουν περάσει αρκετοί από διάφορα πόστα με τα ίδια ακριβώς χαρακτηριστικά ώστε να μπορούμε από τώρα να μαντέψουμε ποιος θα είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος τόσο της κοινωνίας όσο και της

Αν μπορούσα να περιγράψω σε μία φράση τι συμβαίνει στον κόσμο από την έλευση του ιού, εξαιρώντας το ιατρικό και επιδημιολογικό σκέλος, θα έλεγα ότι αυτή τη στιγμή συντελείται ένας βίαιος τεχνολογικός μετασχηματισμός. Ο ιός δρα ως καταλύτης και επιταχύνει την εξέλιξη των πραγμάτων, δηλαδή φέρνει πιο κοντά το μέλλον. Η μετάβαση από τη βιομηχανική

Το πρώτο δίλημμα μίας κυβέρνησης ήταν αν θα επιλέξει τη στρατηγική των περιοριστικών μέτρων ή αυτή της ανοσίας της αγέλης (herd immunity). Ξεκινώντας από τη δεύτερη επιλογή, είναι σχεδόν μη επιλογή, διότι υπάρχουν δύο σημαντικές παράμετροι που παραμένουν αστάθμητες: 1) Δεν γνωρίζουμε αν η μεταδοτικότητα θα είναι εποχική. 2) Δεν γνωρίζουμε αν αυτός που νοσεί

Aυτό που συμβαίνει στη γειτονική Ιταλία σήμερα, είναι βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας· κείνες που βλέπεις με κοκα-κόλα και ποπ-κορν σταυροπόδι στον καναπέ και σαν τελειώνουν νιώθεις το τέλος τόσο μακρινό, σαν ένα αύριο απλησίαστο. Αυτό το μη βιωματικό συναίσθημα γίνεται μονομιάς κυρίαρχο στην Ιταλία που, μόλις τρεις εβδομάδες πριν, αψηφούσε και περίπαιζε τον διαστημικό