Τι θα έπρεπε να διεκδικεί μία κυβέρνηση από μία μεταρρύθμιση στο τηλεοπτικό τοπίο της χώρας;
- Ένα πολυφωνικό καθεστώς που θα υπερασπίζεται την ελευθερία του λόγου #δημοκρατια
- Μία καλύτερη τηλεόραση #ποιοτητα
- Οικονομική διαφάνεια, άρτιο εργασιακό καθεστώς, τήρηση των κανόνων, έσοδα #νομιμοτητα
το 1ο σχετίζεται με το πλαίσιο αξιών, το 2ο με το πλαίσιο παροχών και το 3ο με το πλαίσιο λειτουργίας.
Επί αυτών των αρχών θα πρέπει να ασκηθεί και η αντίστοιχη κριτική:
1) Δεν είναι δυνατόν να αποδεχόμαστε ως κοινωνία τον περιορισμό στην ελευθερία της έκφρασης, να επιλέγουμε την ολιγοφωνία από την πολυφωνία και τον αποκλεισμό έναντι του πλουραλισμού. Δεν είναι ζήτημα απολύσεων αλλά αρχών. Ούτε να βάζουμε στην ίδια ζυγαριά ζητήματα δημοκρατίας όπως η αυθαιρεσία στον ελάχιστο αριθμό των αδειών με τις προφανώς καταδικαστέες παράνομες μη αδειοδοτήσεις. Θυμίζουμε Ερντογάν σε μικροκλίμακα που αξιοποίησε το πραξικόπημα για να επανοριοθετήσει αρνητικά βασικές αρχές ελευθερίας.
Η δημοκρατία δεν τίθεται υπό διαπραγμάτευση.
2) Δεν είναι δυνατόν να ορίζουμε το νέο τηλεοπτικό τοπίο με βάση το ποιος θα δώσει τα περισσότερα. Η πολιτεία θα πρέπει να δημιουργήσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που θα κατοχυρώσουν μία καλύτερη, ποιοτική και πιο αδέσμευτη τηλεόραση.
3) Όταν η πολιτεία ορίζει έναν διαγωνισμό, ο βασικός της σκοπός δεν είναι ό,τι αρπάξουμε από τον πολίτη-επιχειρηματία. Σόρρυ, δεν είμαι από αυτούς που θα πανηγυρίσω για τα 246 εκ. Δεν είναι δυνατόν να παρέχει το ίδιο ακριβώς προϊόν (δηλ την άδεια) στον ένα με 40εκ και στον άλλο με 80εκ, ορίζοντας μία διαδικασία πόκερ που θυμίζει χολυγουντιανή μαφία. Ακόμη και η Θάτσερ ή ο Ρήγκαν θα ένιωθαν κομμουνιστές βλέποντας την αδίστακτη αρπαγή χρημάτων και την κατάληξη μη βιώσιμων τιμών που κάθε άλλο παρά αποδομούν τη διαπλοκή. Βέβαια, η πολιτεία μέτρησε τα διαφημιστικά έσοδα για να ορίσει τον αριθμό των αδειών αλλά δεν μέτρησε πάνω από ποιο νούμερο η αγορά καθιστάται μη βιώσιμη. Εκεί ό,τι αρπάξει ο κώλος μας. Όμως, γνωρίζει καλά πως το αίμα στην αρένα κάνει τον ίδιο πολίτη που αισθάνεται αδικημένος από μία άνιση αντιμετώπισή του από το κράτος, αντίστοιχα να καγχάζει μετρώντας ποιος από τους επιχειρηματίες ακούμπησε τα περισσότερα για το ίδιο προϊόν. Εφόσον ορίστηκε ο αριθμός των αδειών, θα έπρεπε να οριστεί και το αντίτιμο και η ανεξάρτητη αρχή/επιτροπή να αξιολογήσει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της κάθε πρότασης, αφού βέβαια αποκλείσει υποψηφιότητες που σχετίζονται επαγγελματικά με άλλα μεγάλα συμφέροντα του δημοσίου και ούτω καθεξής.
Όσο για τα έσοδα; Αυτό που ήδη ανέμενα, ο ΠΘ ανακοίνωσε ότι θα τα μοιράσει στους ”φτωχούς”. Mονάχα που έτσι δεν στηρίζεις τις ασθενείς ομάδες, έτσι τις εξαγοράζεις
