Θλίψη μονάχα μπορεί να αισθάνεται κανείς για την καταστροφή που υπέστη η χώρα από τις πυρκαγιές τούτο το καλοκαίρι. Η καταστροφή είναι ανείπωτη και οι κυβερνητικές ευθύνες υπαρκτές. Εντούτοις, παρακολουθούμε μία κυβέρνηση η οποία εν ολίγοις μάς λέει ότι έκανε αυτό που ήταν ανθρωπίνως δυνατό και αποδίδει περίπου τα πάντα στην κλιματική κρίση.
Η πολιτική είναι ανάληψη ευθύνης. Αλλά αυτή μάλλον έχει κρυφτεί κάτω από το χαλί μιας εξωραϊσμένης προπαγάνδας. Εκτός και αν η κλιματική κρίση έχει πάρει τη διόπτρα και στοχεύει ολημερίς μονάχα τη χώρα μας. Διότι η Ελλάδα είναι αυτή που έχει υποστεί τις μεγαλύτερες αναλογικά καταστροφές από κάθε άλλη χώρα (ακόμη και σε απόλυτο αριθμό είναι τρίτη, πίσω από Ιταλία-Τουρκία), ενώ συγκριτικά με πέρσι, κάηκαν 6 φορές περισσότερα στρέμματα δασικών εκτάσεων (1,2εκ έναντι 120χιλ τα προηγούμενα χρόνια).
Πέραν, λοιπόν, της πρωτοφανούς ξηρασίας και της προετοιμασίας, στο πεδίο της μάχης έγιναν σοβαρά λάθη, από μη έγκαιρες παρεμβάσεις, λάθη που οδήγησαν σε αναζωπυρώσεις, πολυδιάσπαση των πυροσβεστικών δυνάμεων και προτεραιότητες που δόθηκαν, έλλειμμα ηγετικών ικανοτήτων από υψηλόβαθμα κομματικά διορισμένα στελέχη, μη ορθή κατανομή ρόλων κατά τις επιχειρήσεις, προβλήματα στο σχεδιασμό κτλ.
Η συγκριτική επιχειρηματολογία της ΝΔ σε σχέση με το Μάτι δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι για τη δική της ανεπάρκεια. Εν προκειμένω δεν αναζητείται στους τυφλούς ο μονόφθαλμος αλλά αξιολογείται η κατάσταση, το αποτέλεσμα· και ακολουθεί η ανάληψη ευθύνης.
Η Ελλάδα έχει υποστεί μία τεράστια καταστροφή. Εθνική ευθύνη όλων είναι ο περαιτέρω σχεδιασμός και η πρόληψη για να μην συμβεί το ίδιο ξανά αύριο. Σε αυτό οφείλουμε να συμβάλλουμε εξίσου όλες οι πολιτικές δυνάμεις με τις θέσεις και τις προτάσεις μας. Αυτό και πράξαμε ως Κίνημα Αλλαγής όταν προτείναμε τον νέο κλιματικό νόμο.
Όμως πρώτα πρέπει να μιλήσουμε για το σήμερα. Και εν προκειμένω, ευθύνη του Κινήματος Αλλαγής είναι η σκληρή δομική αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση, με στοιχεία, επιχειρήματα και βεβαίως αναζήτηση ευθυνών. Εδώ, το Κίνημα Αλλαγής έχει μονάχα ένα δρόμο: Σκληρό Ροκ.
