1) Γιατί ανοιχτότητα; Και γιατί τώρα;

H ανοιχτότητα είναι μία διαχρονική αξία και τη συναντάμε ως σύγκρουση μεταξύ των ανοιχτών και κλειστών κοινωνιών από τα αρχαία χρόνια. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Πελοποννησιακού πολέμου μεταξύ της Αθήνας και της κλειστής κοινωνίας της Σπάρτης ή η ανοιχτότητα σε ιδέες του χριστιανισμού και της αναγέννησης. Ακόμη πιο σημαντικό για τα πολιτικά δεδομένα το ανοιχτό ρεύμα ιδεών που επεκτάθηκε στην Ευρώπη μετά τη Γαλλική επανάσταση και έβαλε τα θεμέλια της δημοκρατίας σε στέρεες βάσεις.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η πρόοδος και η οικονομική ευημερία των λαών συνδέεται με την αξία της ανοιχτότητας, και αυτό διότι ζούμε πλέον σε έναν διασυνδεδεμένο κόσμο και η απομόνωση, το σήκωμα των τειχών, η περιθωριοποίηση και ο εγκλωβισμός φέρουν ανισότητες, αποδυνάμωση του πολίτη και των δικαιωμάτων του, λιγότερες ευκαιρίες, δυστυχία, φτώχεια.

2) Ποια η αξία των θεσμών; Γιατί επιμένουμε στους ανοιχτούς πολιτικούς και οικονομικούς θεσμούς;

Η προοπτική κ η ευημερία είναι εξάρτηση των θεσμών. Οι θεσμοί είναι αυτοί που δομούν τις αξίες, δημιουργούν το ρυθμιστικό πλαίσιο και ενδυναμώνουν τις ιδέες μας. Ο Καρλ Πόπερ παρομοιάζει με εξαιρετικό τρόπο τους θεσμούς με τους μοχλούς στη μηχανολογία, ως αναγκαίους να πολλαπλασιάσουν τη δύναμή μας, υπερβαίνοντας τη δύναμη των μυών μας. Μονάχα που η ισχύς αυτή μπορεί να ευνοήσει είτε το καλό είτε το κακό. Και αυτό εξαρτάται από το αν οι θεσμοί είναι ανοιχτοί, δηλαδή Πλουραλιστικοί, έτσι ώστε, απευθυνόμενοι στους πολλούς να αίρουν ανισότητες, ή είναι κλειστοί, προσοδοθηρικοί, εξυπηρετώντας ομάδες συμφερόντων εις βάρος του γενικού καλού. Οι κλειστοί πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί παράγουν ασυμμετρία πολιτικής ισχύος, συγκεντρώνουν τον πλούτο στα χέρια των λίγων προκαλώντας οικονομικές ανισότητες και βεβαίως περιορίζουν ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες προκαλώντας κοινωνικές ανισότητες.

3) Ποιες είναι οι ανοιχτές και ποιες οι κλειστές κοινωνίες;

Οι κλειστές κοινωνίες είναι οι δογματικές (Εκλεκτοί λαοί, φυλές, τάξεις), θρησκόληπτες, αυτές που διέπονται από στερεότυπα, μαγικά ταμπού, υπερφυσικές δυναμεις, θεωρίες συνωμοσίας.

Οι ανοιχτές κοινωνίες είναι οι κοινωνίες της γνώσης, όπου η πρόοδος προκύπτει από την αμφιβολία/αμφισβήτηση, η επιστήμη ανθεί, ο σεβασμός στην αντίθετη άποψη και στη διαφορετικότητα είναι κυρίαρχος.

Η ανοιχτή κοινωνία είναι η πίστη στον άνθρωπο και τις δυνατότητές του και συγκρούεται με την αυθεντία και την προκατάληψη, οι οποίες περιορίζουν τη γνώση, τη σημαντικότερη εξουσία του 21ου αιώνα.

4) Συζητάμε για ιδεολογική σύγκρουση με τα κλειστά πολιτικά και οικονομικά συστήματα. Ποια είναι αυτά;

Τα κλειστά συστήματα είναι αυτά που κρατούν όμηρο τη χώρα μας από συστάσεως ελληνικού κράτους και αυτά που ευθύνονται για τις αλεπάλληλες χρεοκοπίες και οικονομικές εξαρτήσεις από ξένες δυνάμεις. Τα συναντάμε παντού, από το κοινοβούλιο που είναι και η πολιτική ατμομηχανή της χώρας με τις διακρίσεις πολιτικών / πολιτών, τα κλειστά πανεπιστήμια, το σύνταγμα και τον εκλογικό νόμο, το κλειστό σύστημα των τραπεζών, τα κλειστά οικονομικά συστήματα που λυμαίνονται την υγεία, την δικαιοσύνη, τη δημόσια διοίκηση & την τοπική αυτοδιοίκηση και ούτω καθεξής.

Το άνοιγμα αυτών των κλειστών συστημάτων μπορεί να δημιουργήσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις επανένταξης των πολιτών που σήμερα ζουν στο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιθώριο, να δώσει βάθος και ποιότητα στη συμμετοχή, τη δημοκρατία, την ισότητα, την ελευθερία.

ΥΓ: Χρειαζόμαστε έναν προοδευτικό ριζοσπαστισμό που θα ενεργοποιήσει και θα κινητοποιήσει τους πολίτες που σήμερα απέχουν, μία νέα πολιτική που θα γκρεμίσει όλα τα θεσμικά και πολιτικά τείχη που κρατούν την χώρα απομονωμένη από την διεθνή οικονομία και τους πιο αδύναμους πολίτες μακριά από εργασία, την παραγωγή και την λήψη αποφάσεων.