Προχθές ταξίδευα με έναν πολιτικό φίλο προς Ναύπακτο/Μεσολόγγι/Αγρίνιο και μου περιέγραφε τη φτώχεια και την ανέχεια στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Συγκρίνοντας την περίοδο εκείνη με την πρόσφατη κρίση μού τόνισε ότι τότε υπήρχε αξιακό φορτίο που δεν το έκαμπταν οι δυσκολίες ενώ τώρα έχουμε σημαντική έκπτωση αξιών.
Σήμερα, σε ομιλία μου στην Αγία Παρασκευή, μίλησα για την πολιτική ως ευθύνη, την πολιτική των ιδεών αλλά και την πολιτική των αρχών/αξιών. Και ανάφερα μερικά παραδείγματα στα χρόνια της κρίσης σε σχέση με το αξιακό φορτίο και το πώς αυτό αποδομήθηκε από την ίδια την πολιτική.
-Επιβραβεύσαμε την απάτη -ο κος Παπαθανασίου, ο Υπουργός Οικονομικών των Greek Statistics, 2 χρόνια μετά πήρε θέση στα ΕΛΠΕ με 170.000 ευρώ ετήσιο μισθό.
-Επιβραβεύσαμε το ψέμα -τα fake news, Το δήθεν φουσκωμένο έλλειμμα ως σενάριο προδοσίας για να μπούμε εσκεμμένα στο μνημόνιο και κάποιοι να κερδοσκοπήσουν, το ΔΝΤ που δήθεν φέραμε πιάνοντάς το από το χέρι, τα λεφτά από την Κίνα και τη Ρωσία, τη μανία να καταδικάσουμε τον Γεωργίου επειδή έκανε την Ελληνική Στατιστική υπηρεσία ανεξάρτητη αρχή. Αυτά κυριάρχησαν στο δημόσιο λόγο.
-Επιβραβεύσαμε την ασυνέπεια (κωλοτούμπα) – Τα Ζάππεια υπερψηφίστηκαν ενώ είχαν αποδομηθεί, όπως και το αντιμνημόνιο τον Σεπτέμβριο του 2015.
-Επιβραβεύσαμε τη ρητορική μίσους -Οι πλέον δημοφιλείς είναι οι κάθε λογής Πολάκηδες.
-Επιβραβεύσαμε τους αριβίστες -κείνους που μεταπήδησαν από κόμμα σε κόμμα, λέγοντας και πράττοντας ακριβώς τα αντίθετα χωρίς αιδώ, αυτούς εκλέξαμε στη βουλή.
-Επιβραβεύσαμε αυτούς που ευθύνονται για τη χρεοκοπία της χώρας -Τιμήσαμε τον Προκόπη Παυλόπουλο των 865.000 προσλήψεων και της αλόγιστης σπατάλης με το ύψιστο πολιτειακό αξίωμα.
Και αυτοί που πήραν βραβείο ανηθικότητας στα χρόνια της κρίσης, είτε έρχονται εξαγνισμένοι ξανά στην κυβέρνηση είτε φτιάχνουν σποτάκια και ρηχά βιντεάκια κοπτοραπτική να ξεπαστρέψουν ό,τι απέμεινε από συνέπεια, ήθος και αξιοπρέπεια.
Το αξιακό φορτίο που χρειάζεται η πολιτική για να επιστρέψει και να υπηρετήσει ξανά με συνέπεια αρχές, αξίες και ιδέες δεν μπορεί να γίνει το λάβαρο των ανήθικων. Όσο απολογητικοί κι αν ντυθούν. Πάντα θα δημιουργούν τις προυποθέσεις της επανάληψης στο όνομα της εξουσίας.
”Ο λαός δεν ξεχνά…”
