Ο εν μέρει αυτονόητος συντηρητισμός της εκκλησίας γίνεται πολλαπλάσια προβληματικός όταν από συστάσεως ελληνικού κράτους δεν έχει καθοριστεί το σαφές πλαίσιο αρμοδιοτήτων της και κατ΄ επέκταση ο διακριτός της ρόλος από το κράτος.
Συνέπεια αυτού είναι η εκκλησία να λειτουργεί ως ένα κλειστό σύστημα που νέμεται προνομίων ενώ παράλληλα καθίσταται ένα σκοτεινό παράκεντρο εξουσίας με παρεμβάσεις πολιτειακού χαρακτήρα που αφορούν ακόμη και σε ατομικά δικαιώματα, θέματα ισότητας και ελευθεριών των πολιτών.
Η απαίτησή μας από τη ΝΔ να συμβάλλει στην προαναφερόμενη διακριτότητα, την κατάργηση των εκκλησιαστικών προνομίων και την υπεράσπιση δικαιωμάτων έναντι του θρησκευτικού δογματισμού με αφετηρία την διαφορετικότητα, θα έλεγα ότι συνιστά ματαιότητα.
Η απαίτησή μας από τις προοδευτικές δυνάμεις του τόπου να συμβάλλουν σε όσα παραπάνω έχω γράψει, συνιστά αναγκαιότητα για μία χώρα που θέλει να κάνει βήματα μπροστά.
Μα κυρίως, αυτό που οφείλουμε να κάνουμε, είναι να αποκαλύψουμε αυτούς που φορούν προοδευτικούς μανδύες και εις το όνομα αυτών υπηρετούν τον πιο ακραίο συντηρητισμό.
Διότι δε μπορεί να τίθεται ζήτημα μη αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες και να υπάρχουν προοδευτικοί πολιτικοί, περιφερόμενοι με ”ράσα” και αρωματισμένοι με μύρο, να γονατίζουν στο παγκάρι για μια χούφτα ψήφους.
Ούτε είναι δυνατόν να σιωπούν στην κατάργηση της φοροαπαλλαγής της εκκλησιαστικής περιουσίας (3842/2010) και να συμμετέχουν στην επαναθέσμιση του αφορολόγητου αυτής (4223/2013).
Και βέβαια, είναι αδιανόητο να ”διαπομπεύεται” υπουργός παιδείας από μία υποτιθέμενη προοδευτική κυβέρνηση με τις πρακτικές βαθιάς συναλλαγής και της διατήρησης των καθεστωτικών κλειστών συστημάτων και αντιλήψεων ως έχουν.
Και δεν είναι μόνο αυτό το μέτωπο, το οποίο ίσως δικαιολογείτο από τυχόν βαθιές θρησκόληπτες αντιλήψεις. Αντίστοιχα,οι φέικ προοδευτικοί συμβιβάζονται, συνεργάζονται και συμπράττουν με τα κλειστά συστήματα των καθηγητών στα πανεπιστήμια, στο χώρο της υγείας, στη δικαιοσύνη, στην οικονομία.
Προχθές μιλούσα με έναν πολιτικό φίλο και με κάλεσε να ”γεμίσουμε τον χώρο ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ” -Ναι, ξέρω, είναι τόσο απολιτίκ που σχεδόν σε τρομάζει.
Μόνο που οι προοδευτικοί πολίτες δεν ασφυκτιούν γιατί είναι στριμωγμένοι. Ασφυκτιούν γιατί αδυνατούν να εκφραστούν από μία προοδευτική δύναμη που θα τολμήσει να συγκρουστεί και να ανοίξει όλα αυτά τα κλειστά συστήματα που κρατούν εξαρτημένη και αλυσοδεμένη τη χώρα σε κάθε της σπιθαμή.
Σήμερα, κάθε άλλο από ποτέ, απαιτείται ένα ριζοσπαστικό πολιτικό προοδευτικό σχέδιο που θα ορίσει τα κλειστά συντηρητικά μέτωπα και θα συγκρουστεί θεσμικά με αυτά. Η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεί παραπάνω μετέωρη ανάμεσα στο χθες και στο αύριο που απομακρύνεται. Καθείς εφ’ ω ετάχθη.
