Το παράδειγμα αφορά στην αγορά των τηλεπικοινωνιών της Ε.Ε., εντός της οποίας οι υψηλές χρεώσεις μεταξύ χωρών αλλά και διαφορετικές χρεώσεις μεταξύ των χωρών είχαν ως αποτέλεσμα τη δυσλειτουργία και την υστέρηση της ψηφιακής αγοράς.
Το 2013, η Νέλι Κρους (επίτροπος για ψηφιακή ατζέντα) κατέθεσε μέτρα που καταργούν τα τέλη περιαγωγής, εναρμονίζουν το ζήτημα της κατανομής του ραδιοφάσματος (δηλ συχνότητεςγια ασύμρατο ιντερντετ #4G ).
Το κλειστό σύστημα που επιθυμούσε την διατήρηση του status quo αποτελείτο από:
- Εθνικές εποπτικές αρχές
- Υπουργεία οικονομικών των 28 χωρών
- Μεγάλες εταιρίες τηλεπικοινωνιών (orange, deutsche telekom, vodafone, Telefonica, telecom italia).
Οι εθνικές εποπτικές αρχές (28 φέουδα) αρνούνταν εκχώρηση εξουσίας, τα οικονομικά επιτελεία των κρατών είχαν έσοδα από το φάσμα (100δις ευρώ από άδειες συχνοτήτων) και οι εταιρίες τηλεπικοινωνιών είχαν έσοδα από την περιαγωγή.
Αποτέλεσμα όλων αυτών; Παράταση του υπάρχοντος συστήματος και τα χέρια βαθιά στις τσέπες των καταναλωτών που πλήρωναν τις χρεώσεις περίπου σε χρυσό. Μόνο που σε κράτη όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα, οι καταναλωτές δεν πλήρωναν την απόσταση, ενώ οι ενιαίες αγορές τηλεπικοινωνιών είχαν ως αποτέλεσμα μία προηγμένη ψηφιακή αγορά και η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη. Εκεί, οι εταιρίες υψηλής τεχνολογίας αναπτύσσονταν σε μεγαλύτερες αγορές ενώ στην Ε.Ε. οι αντίστοιχες αγορές παρέμεναν οι εθνικές (υπολογίζεται ότι το άνοιγμα της ευρωπαϊκής ψηφιακής αγοράς θα συνοδευόταν κ από >900 χιλ. θέσεις εργασίας).
Βέβαια, αν η αρνητική επίδραση αφορούσε μονάχα στους πολίτες, το σύστημα που περιγράψαμε θα ίσχυε ακόμη και σήμερα (περιαγωγή τέλος το 2016). Η ζημία είχε προεκτάσεις σε όλο τον βιομηχανικό κλάδο (αυτοκίνητα, χημικά προϊόντα, κατασκευαστικές εταιρίες κτλ) και η απειλή να μεταφερθούν σε πιο ανοιχτά οικονομικά περιβάλλοντα οδήγησε στο αναπόφευκτο άνοιγμα. Αντίστοιχα, κάθε επιχείρηση που αφορούσε στην ψηφιακή αγορά μεταφερόταν κυρίως Αμερική ή είχε κακό τέλος (χαρακτηριστικό το παράδειγμα των Nokia-Ericson στις κινητές συσκευές τηλεφώνων κ την μεταφορά της αγοράς σε Apple-Samsung ).
Όπως έχω αναφέρει και σε παλαιότερο παράδειγμα, μία ελεύθερη οικονομία δεν συνεπάγεται μία ανοιχτή οικονομία. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα ελεύθερων αλλά κλειστών οικονομιών, στα οποία η κατανομή του πλούτου αφορά στους λίγους. Η 1η μορφή οικονομίας μεγαλώνει την πίτα, η 2η κατανέμει δίκαια τα κέρδη. Η ελεύθερη οικονομία δημιουργεί τεράστιες οικονομικές ανισότητες, η ανοιχτή οικονομία αφορά σε ίση πρόσβαση και ίσες ευκαιρίες. Ο ρυθμιστικός ρόλος του κράτους μέσω των ανοιχτών πολιτικών και οικονομικών θεσμών διασφαλίζει τη δυνατότητα ανάδειξης νέων οικονομικών δυνάμεων από τα κάτω αλλά και αποτρέπει τη μετακίνηση πληθυσμού στο οικονομικό περιθώριο.
Σε έναν διασυνδεδεμένο κόσμο, στον οποίο οι συχνότητες ή τα bytes δεν έχουν σύνορα, κάθε τείχος που υψώνεται ανάμεσά τους δημιουργεί ανισότητες, φέρει οικονομική υστέρηση και πολιτική οπισθοδρόμηση.
Oι κυβερνήσεις που θα επενδύσουν στην ανοιχτότητα σε κάθε πεδίο, σε δεδομένα και υπηρεσίες, σε πολιτική, οικονομία, κοινωνία και θα συγκρουστούν με κάθε κλειστό σύστημα που κατανέμει άδικα ισχύ, δικαιώματα και πλούτο, είναι αυτές που θα οδηγήσουν τις χώρες τους σε περισσότερη δημοκρατία, πολιτική σταθερότητα και οικονομική ευημερία.
