Ενδιαφέρουσες οι κυβερνητικές ανακοινώσεις περί στήριξης των ασθενέστερων και ενισχυμένης κοινωνικής πολιτικής. Αν, όμως, σε οποιαδήποτε μορφή οικονομικής κρίσης, η κρατική παρέμβαση γίνεται με οριζόντια και όχι με αναδιανεμητικά χαρακτηριστικά, αυτή επιβαρύνει κατά βάση τους ασθενέστερους και μειώνει την απαιτούμενη κοινωνική συνοχή.
Άρα, το πρώτο σοβαρό λάθος που κάνει ο κος Μητσοτάκης είναι ότι αντιμετωπίζει την υπάρχουσα κατάσταση δίνοντας λεφτά προς όλους, είτε υπάρχει πραγματική ανάγκη είτε όχι. Η επιδότηση της κατανάλωσης ηλεκτρισμού προς όλους απλά «σηκώνει το πάτωμα» και αυτό από μόνο του αυξάνει τις ανισότητες διότι αφορά σε μία μονάχα υποστηρικτική διάσταση ενόσω οι φτωχότεροι πλήττονται πολύπλευρα #elementaryDearWatson
To δεύτερο ερώτημα αφορά στην πηγή των χρημάτων, τα οποία προφανώς δεν βγαίνουν από την τσέπη της κυβέρνησης (δηλ δεν αφορούν σε πλεόνασμα του κράτους). Το κεφάλαιο που δαπανάται έχει, είτε τη μορφή δανείου, άρα επιβαρύνει το χρέος -δηλαδή εμάς, είτε επιστρέφεται στους πολίτες από τους έμμεσους φόρους που οι ίδιοι πληρώνουν -δηλαδή ανακυκλώνουν τα ίδια μας τα χρήματα.
Το τρίτο αλλά αλλά πλέον μείζον ζήτημα είναι ότι ακόμη και αν μιλάμε για αναδιανομή, αυτή δεν πρέπει να αφορά σε αναδιανομή μονάχα μεταξύ των πολιτών. Σε αυτή την κρίση υπάρχουν αυτοί που κερδίζουν και αυτοί που χάνουν. Για να διατηρήσουμε την κοινωνική συνοχή, θα πρέπει να βρούμε μία δίκαιη ισορροπία. Και στην εξίσωση αυτή ήταν αισθητή η απουσία των μεγάλων ηλεκτροπαραγωγών, των οποίων τα υπερκέρδη δεν φορολογήσαμε μέχρι τώρα, αλλά ούτε και θέσαμε πλαφόν στη λιανική για την προστασία του καταναλωτή (πρόταση του ΠΑΣΟΚ που θα έδινε ουσιαστική λύση).
Το τέταρτο ζήτημα είναι ότι η αναδιανομή δεν θα πρέπει να επικεντρώνεται ειδικώς στην ενεργειακή κρίση αλλά να έχει γενικότερα χαρακτηριστικά. Άρα, για παράδειγμα, συνιστά κακή επιλογή η χαμηλή φορολόγηση των μερισμάτων ή η αύξηση του αφορολόγητου των γονικών παροχών.
Τέλος, η υποστήριξη του (κοινωνικού) κράτους στους ασθενέστερους δε μπορεί να έχει μία μορφή χαρτζιλικιού· όταν, μάλιστα, οι μη έχοντες περιορίζουν κατά πολύ τις στοιχειώδεις μετακινήσεις τους λόγω υψηλού κόστους. H κυβέρνηση θα πρέπει να δει πως θα λειτουργήσει κάποιες από τις υπηρεσίες για να αντιμετωπίσει αυτό το φαινόμενο. Για παράδειγμα, η Ισπανία έχει ήδη μειώσει το κόστος δημοσίων μεταφορών και προχωρά και σε δωρεάν σιδηροδρομικές διαδρομές μέσω εισιτηρίου πολλαπλών διαδρομών. Αντίστοιχα, η Γερμανία έχει βγάλει μηνιαία κάρτα μεταφορών με κόστος στα 9 ευρώ. Εμείς, εδώ; Νiente.
Στη δε Αυστρία έχουν επινοήσει το «κλιματικό εισιτήριο» για να ενθαρρύνουν τους πολίτες να παίρνουν λεωφορεία αντί για ΙΧ, ενώ στην Ελλάδα κάνουν ότι μπορούν για να αποτρέψουν τη μετακίνηση με ΜΜΕ, καθώς πολλά λεωφορεία είναι προς μία διαρκή επισκευή, άλλα δεν έχουν κλιματισμό και κάποια δρομολόγια καθυστερούν ή ακόμη και απουσιάζουν. [Σε περιφέρειες όπως η δική μου, του Κιλκίς, υπάρχουν χωριά στα οποία το «λεωφορείο της γραμμής» πηγαίνει μία φορά την εβδομάδα, εντός της πόλης η λύση είναι ο ποδαρόδρομος, ενώ ακόμη και οι φοιτητές για να πάνε στο ΤΕΙ της πόλης που είναι ελάχιστα εκτός, μοιράζουν «αφειδώς από το περίσσευμά τους» πεντάευρα στα ταξί].
Για να το συνοψίσω σε μία φράση: Ο κος Μητσοτάκης κάνει αριστερή επικοινωνία και δεξιά πολιτική.
