Ένα από τα θέματα πολιτικής επικαιρότητας της προηγούμενης εβδομάδας ήταν από το χώρο της παιδείας και αφορούσε στην απόσυρση της Αντιγόνης του Σοφοκλή από τη σχολική εκπαίδευση.
Η σύγκρουση μεταξύ του υπουργείου και φιλολογικών ενώσεων αλλά και και παρεμβάσεων της κοινωνίας των πολιτών κατέληξε στη διατήρηση του βιβλίου, ή ακριβέστερα σε μία ακόμη νίκη μεταξύ *του χθες και του χθες*.
Γίνεται αλλιώς;
Εν προκειμένω, είναι δύο οι διαστάσεις που θα μπορούσε να συνεισφέρει η αξία της ανοιχτότητας στον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσης (ανοικτή παιδεία), προσθέτοντας ευελιξία στον βασικό κορμό εκπαίδευσης. Η πρώτη αφορά στην ελευθερία επιλογής του εκπαιδευτικού και η 2η στην ελευθερία επιλογής του μαθητή. Ας το δούμε με παραδείγματα:
1) Σε σημερινό του στάτους ο Alexandros Melidis ποστάρει το βιβλίο του Πλάτωνα Φαίδρος και γράφει >> ” Ανοιχτή εκπαίδευση σημαίνει να μπορεί ελεύθερα η καθηγήτρια αρχαίας ελληνικής γραμματείας του γυμνασίου να επιλέξει απο τη σχολική βιβλιοθήκη αυτο το βιβλίο και να φέρει τα παιδιά σε επαφή με θέματα όπως η ρητορική, ο έρωτας, η φιλία, η ομορφιά. #openeducation ”.
2) Ο Filippos Theofilaktos μού διηγείται μέθοδο διδασκαλίας γερμανικού σχολείου που αφορά στα παιδιά του >> ” Το σχολείο παραθέτει μία διαδικτυακή εφαρμογή πρόσβασης των παιδιών σε μία μεγάλη λίστα εξωσχολικών βιβλίων. Τα παιδιά διαβάζουν βιβλία της επιλογής τους, αξιολογούνται με ένα τεστ για το περιεχόμενο και πριμοδοτούνται με εκπαιδευτικά μπόνους ανάλογα με τον αριθμό και το είδος των βιβλίων”.
Σε σημερινό του στάτους, ο αγαπητός κος Stavros Tsakyrakis επισημαίνει: ”Η Αντιγόνη του Σοφοκλή είναι ασφαλώς ένα κλασικό αριστούργημα. Ιδιαίτερα για τους νομικούς η αντιπαράθεση θετικού δικαίου με ένα ανώτερο (θεϊκό) είναι από τα θεμελιώδη ζητήματα που προβληματίζουν. Βγήκε η φήμη ότι θα πάψει να διδάσκεται στο Λύκειο και η Πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων έσπευσε να διαμαρτυρηθεί. Το Υπουργείο Παιδείας διέψευσε τη φήμη και επανήλθε η ηρεμία. Με όλο τον θαυμασμό που έχω στην Αντιγόνη δεν θα θεωρούσα ανοσιούργημα να αντικατασταθεί η διδασκαλία της με κάποιο άλλο κλασικό κείμενο της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Αντίθετα θεωρώ καταστροφική για την Παιδεία την άρνηση για οποιαδήποτε αλλαγή, την πλήρη ακινησία.”
Οι συγκρούσεις στην παιδεία για το αν κάτι θα παραμείνει ή όχι στο χθες αφορούν μονάχα το χθες. Σήμερα, απαιτείται περισσότερο από ποτέ, μία υπερβατική ματιά που θα αλλάζει τα δεδομένα, θα ανοίγει τους ορίζοντες για εκπαιδευτικούς αλλά και μαθητές και θα βοηθήσει την παιδεία να κάνει τα βήματα μπροστά, όχι για να επιβιώσει, αλλά να συγκρουστεί με τα κλειστά συστήματα και να προσπεράσει αυτά που την κρατούν δεμένη πίσω.
Και για όσους ακόμη αναρωτιούνται, υπάρχει η προοδευτική ατζέντα που μπορεί να βάλει την Ελλάδα σε μία νέα τροχιά πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ανάκαμψης. Η ανοικτή παιδεία/υγεία/δικαιοσύνη/οικονομία είναι η μεγάλη πρόκληση του 21ου αιώνα και η πολιτική πρόταση που μπορεί να υπερβεί τις αγκυλώσεις του παρελθόντος.
